Osoby, które pracują ze zwierzętami i w branży weterynaryjnej często trafiają do tego sektora z powołania, ale brutalna rzeczywistość nierzadko je zaskakuje. Oprócz konieczności radzenia sobie na co dzień z cierpieniem zwierząt osoby zaangażowane w opiekę nad zwierzętami często nie mają odpowiedniego wsparcia ani zaplecza w kwestii ochrony praw zwierząt, a także doskwiera im brak ogólnej świadomości w społeczeństwie, na czym polega praca lekarza weterynarii.

To często przekłada się na brak odpowiedniego wynagrodzenia czy gwarantowanych praw pracowniczych w sytuacji, gdy nasza praca jest bardzo wymagająca pod względem fizycznym i intelektualnym, wiąże się z bardzo długimi zmianami, podwyższonym ryzykiem zmęczenia współczuciem lub empatią, złożonym otoczeniem emocjonalnym, małą ilością czasu na powrót do równowagi w postaci wykonywania innych czynności lub podtrzymywania relacji poza pracą, które zrównoważyłyby powyższe trudności.

To wszystko może prowadzić do przewlekłego stresu, niepokoju, wyczerpania oraz problemów ze zdrowiem psychicznym i stanem emocjonalnym. W skrajnych przypadkach – do zniechęcenia lub nawet porzucenia ukochanego zajęcia, który przecież jest jednym z najpiękniejszych zawodów. Albo co gorsza – można wpaść w pułapkę, w której uczucie, że nie ma się dokąd pójść ani jak się inaczej utrzymać, łączy się z trwałym poczuciem niezadowolenia, porażki i braku motywacji.

Wielu przedstawicieli branży weterynaryjnej zwraca uwagę na podwyższone ryzyko występowania chorób psychicznych wśród osób pracujących w branży. Powody do obaw budzi również fakt, że współpracownicy mogą nie szukać pomocy ani nie dawać jednoznacznych sygnałów,  które pozwoliłyby w porę podjąć odpowiednie działania. Ponadto członkowie społeczności weterynaryjnej powinni szkolić się w zakresie rozpoznawania i unikania toksycznych schematów postępowania, które pojawiają się z czasem i mogą prowadzić do pogorszenia się stanu zdrowia psychicznego zespołu.

Jak rozpoznawać zaburzenia zdrowia psychicznego

Występowanie któregokolwiek z poniższych objawów powinno wzbudzić Twoją czujność:

• Zaburzenia snu.
• Ciągły brak energii mimo odpoczynku.
• Chęć przebywania w samotności, unikanie socjalizacji, zajmowanie się „swoimi sprawami” w pracy.
• Niepodejmowanie aktywności, które sprawiają Ci przyjemność.
• Wycofanie z życia towarzyskiego i aktywności rodzinnych.
• Zaobserwowanie zaburzeń trawienia i problemów skórnych lub bólu o niezidentyfikowanej przyczynie.
• Poczucie zdezorientowania. Utrata pamięci.
• Nagłe wahania nastroju.
• Frustracja, cynizm i złość jako dominujący nastrój w pracy.
• Niezdolność do wykonywania codziennych czynności.
• Uczucie przytłoczenia, częstoskurcz lub ucisk w klatce piersiowej w obliczu nowego dnia lub przypadków podobnych do tych, których w przeszłości nie udało się wyleczyć.
• Chęć zrobienia krzywdy sobie lub innym.

Według definicji Maslach „wypalenie zawodowe” obejmuje wyczerpanie emocjonalne, depersonalizację realizacji zadań i poczucie niespełnienia. Mimo podejmowania nieustannych wysiłków osoby z zespołem wypalenia zawodowego mają obniżone poczucie własnej wartości. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała wypalenie zawodowe za zaburzenie psychiczne. Klasyfikacja ta wchodzi w życie 1 stycznia 2022 r. Według tej organizacji 25% społeczeństwa doświadczy w ciągu życia jakiegoś rodzaju zaburzeń psychicznych. Liczby te wskazują, że spora część z nas będzie zmagać się z jakimiś problemami psychicznymi.

Specjaliści sugerują, że zmiana w klasyfikacji pozwoli uwidocznić tę kwestię i zmniejszy stygmatyzację związaną z chorobami psychicznymi. Zgodnie z nową klasyfikacją wypalenie zawodowe wynika przede wszystkim z przewlekłego stresu w pracy. Charakteryzuje się wyczerpaniem emocjonalnym i fizycznym oraz gorszymi wynikami. Eksperci szacują, że wypalenie zawodowe dotyka 10% pracowników, niezależnie od branży. Wiadomo jednak, że przedstawiciele zawodów medycznych są bardziej na nie narażeni – wypalenie zawodowe w najsilniejszej postaci dotyka od 2 do 5% z nich.

Co możemy zrobić, aby zadbać o swoje zdrowie psychiczne?

Musimy nieustannie troszczyć się o nasze zdrowie psychiczne i emocjonalne, w razie potrzeby korzystać z pomocy specjalistów, odrzucić uprzedzenia oraz zwracać uwagę na zdrowie emocjonalne osób w naszym otoczeniu. Jeżeli zaczniemy tak postępować, pomoże to wszystkim członkom naszej społeczności lepiej radzić sobie w stresujących sytuacjach, czuć się dobrze fizycznie, nawiązywać zdrowe relacje z innymi i wydajnie pracować.

Zacznijmy od wprowadzenia w życie tych wskazówek:

• Prowadź regularny tryb życia, przestrzegaj pór snu i posiłków (wywiad z Guillemem Parerem).
• Ćwicz. Aktywność fizyczna (Vet Yogi) dowolnego rodzaju zwiększa wydzielanie hormonów odpowiedzialnych za poczucie dobrostanu, takich jak serotonina i endorfiny. To świetny sposób, aby zapomnieć o zmartwieniach i sytuacjach z gabinetu.
• Realizuj swoje hobby.
• Stosuj techniki relaksacyjne i medytacyjne. (Vet Yogi)
• Wyznaczaj realistyczne cele, które nadadzą kierunek Twojemu życiu.
• Utrzymuj relacje z rodziną i przyjaciółmi.
• Jeżeli coś Cię martwi, nie duś tego w sobie. Podziel się tym z zaufaną osobą lub specjalistą.
• Jeśli zauważysz, że Twój współpracownik przeżywa trudny okres, zaproponuj mu pomoc. Przyjmie ją z wdzięcznością (wywiad z Judith Soriano).

Zaczynamy?

Nie przeszkadzać!